Bilindiği gibi sahibinin, bakımından, masrafından, zahmetinden kaçış ya da, bir şekilde istemeden de olsa güç yetiremediği bir atı, bir kış zamanı geldiğinde, -belki sağ kalmayı becerir diye ; doğaya, kaderine, boşluğa salması ile ”yitik at” olmaya aday talihsiz hayvanların adıdır yılkı atları..

Tüm kış boyunca karda,kışta,ayazda ne yapar,nasıl yaşar kimsenin umurunda değildir..

Turizmciler de ekim ayı sonunda başlayan ve nisan ayına kadar süren kış döneminde yılkı atlarıyla aynı kaderi paylaşıyor..

Devlette at sahipleri gibi , bakımından, masrafından, zahmetinden kaçış ya da bir şekilde istemeden de olsa güç yetiremediği atı, bir kış zamanı geldiğinde, -belki sağ kalmayı becerir diye ; doğaya, kaderine, boşluğa salması gibi milyonlarca turizmci de kendi kaderlerine bırakılıyor ..

Neredeyse yılın yarısına tekabül eden bu dönemde milyonlarca turizmci ne yapar ne eder hiç kimsenin umurunda değildir.

Bu modern zaman yılkı atları turizmciler son yıllarda oldukça azalan kazandıkları 80-90 günlük gelirle tüm yılı geçirmek zorundadır..

Tıpkı yılkı atları gibi “ sağ kalmayı becerirse “ döner bu sarmalda yaşamını devam ettirir..

Aralarındaki fark ise, yılkı atları doğada kar,kış ve soğukla yaşam mücadelesi ederken, turizmci modern zaman koşullarında dayatılan vahşi kapitalist tüketim çarkında yaşamını sürdürmeye çalışır.

Bakalım bu turizm sezonu başında, yılkıya salınmış atlar gibi kendi kaderlerine bırakılan kaç turizmci sağ kalmayı becerip yuvasına geri dönecek..

Acaba diyorum ve merak ediyorum, başta turizm bakanı olmak üzere tüm yetkililer hani sayaç makinesi gibi yazın turist yasısını ve rekorları sıralarken bir gün de yılın altı ayı işsiz ve sahipsiz kalan turizmcilerin sayılarını da bir gün telafuz ederler mi acaba.